Nasza królewna

 Witajcie, wczorajszy dzień minął spokojnie mimo to, że przywieźliśmy ze szpitala jakiegoś wirusa. Karolinka całe szczęście przeszła ten problem najlżej z całej naszej czwórki i jest już zdrowa. Najgorzej czuje się Kamilek wymiotje i ma biegunkę. Mamy dwa dni dla siebie i trudno jest nam się nimi nacieszyć w takiej sytuacji. W poniedziałek wracam z Karolinką do szpitala, Tomuś zostanie w domu z Kamilkiem, ktoś w końcu musi pracować, a jego firma "idzie nam na rękę", dzięki temu cały czas wymieniamy się w szpitalu.
Mimo choroby i bolących brzuszków w naszym domu nie zabrakło śmiechu Karolinki. Rozbieraliśmy choinkę a ona starała ubierać się we wszystko co się da. Uciekała z koralami i łańcuchami, tańczyła i udawała, że jest księżniczką. Ona jest taka cudowna, słodka i wyjątkowa. Tak bardzo stara się rozweselić wszystkich mimo to, że sama cierpi. Wieczorem najedliśmy się strachu bo nasza gwiazda oderwała sobie plaster z wejścia centralnego. Dobrze, że Tomek zauważył bo by go sobie wyrwała i mielibyśmy niezły problem. Denerwuje ją to wejście i już wielokrotnie próbowała się go pozbyć. Całe szczęście udało nam się obkleić wszystko dookoła i  byle do poniedziałku, w szpitalu zmienią jej plaster na nowy. Noc dla mnie była bardzo ciężka, Kamilek budził się i sprawdzał czy jestem. Dotykał mojej twarzy i pytał "czy to ty mamusiu", gdy mówiłam mu że to ja, powiedział "przestraszyłem się, że pojechałaś do Krakowa". Jeszcze kilkakrotnie w nocy powtarzała się ta sama sytuacja. Nie wiem jak znowu go zostawię. Będę musiała. Gdy był przez tydzień z babcią i zadzwoniłam do niego, kiedy usłyszał mój głos uciekł. Potem wtulił się w moją teściową i płakał, aż w końcu zasnął powtarzając ciągle "mamo, mamusiu". Dlaczego każda rozłąka z jednym z moich dzieci tak boli.
Zbieram siły na wyjazd, to zaledwie kilka dni, żeby tylko Karolinka wytrzymała to wszystko co ją jeszcze czeka. Życzę spokojnej niedzieli.